De blog “Hoera we vergaan” van Astrid heeft ze reeds in 2016 geschreven. We vinden de blog zo waardevol dat we de blog hebben toegevoegd aan de huidige reeks blog’s. Veel lees plezier!

Hoera we vergaan . . . . .

“Over oude menschen en de dingen die voorbij gaan…..” met deze zin werd ik vanochtend wakker. Dat heb ik wel vaker en soms heb ik geen idee waarover dat dan gaat. De hele dag bleef dat zinnetje hangen. Irritant, net een liedje dat je maar niet uit je hoofd krijgt. Ooit heb ik van iemand geleerd dat aan sommige liedjes een “haakje” zit. Zo’n liedje hecht zich vast in je hoofd. Heel slim, want zo blijft het top-of-mind. Dé droom van een gemiddelde marketeer. Wat ik ook leerde is dat een deuntje dat blijft hangen uit je hoofd gaat door dat liedje helemaal uit te zingen. Als dat voor liedjes geldt, dan geldt dat vast ook voor zinnetjes die zich vastklampen aan je brein. Vandaar dat ik de zin heb uitgeschreven in een blog.

Opgepikte signalen

Terwijl ik me probeerde te ontworstelen aan “oude mensen en de dingen die voorbij gaan” ontdekte ik dat ik de afgelopen dagen tal van signalen had opgepakt over oude mensen, dingen die voorbij gaan en de combinatie van de twee. Op facebook, een filmpje over het gemak waarmee wij onze ouders aan de kant zetten. In de krant, een bericht over het vermeende gebrek aan kennis in verzorgingshuizen, waardoor ouderen niet de zorg krijgen die we onszelf toewensen. Daar tegenover een gesprek met een nichtje, werkzaam als financial controller in een zorginstelling, die zichzelf regelmatig de vraag stelt of het wel nodig is dat een zorginstelling miljoenen winst maakt. In de krant nog een ander bericht over wat voorbij gaat; ons pensioenstelsel. Het is achterhaald, uit de tijd en aan revisie toe. Nee, de opgebouwde pensioengelden op je pensioenoverzicht zijn niet van jou. Ze blijken slechts een indicatie van wat je mogelijk zou kunnen ontvangen op de pensioengerechtigde leeftijd. Op de vraag van de journalist of pensioenfondsen dan geen piramidespel zijn, daar wilde de gewichtige dame geen antwoord op geven. Wel stelde zij dat het anders moet. Nou, ik denk er zo het mijne van maar dat terzijde.

Voor altijd het “echie”

Dat mensen ouder worden, dat dingen voorbij gaan is een feit. De vraag is volgens mij wat je ermee doet. Tijdens een samenzijn met de familie viel het me op dat ouder worden een proces is, waar de één makkelijker mee omgaat dan de ander. Mijn tante knokt met lichamelijke handicaps en het feit dat ze overal hulp bij moet vragen. Mijn schoonvader, nog volop in het leven, lijkt meer moeite te hebben met het feit dat je niet meer voor het “echie” meedoet. Hij heeft het gevoel dat hij niet meer serieus wordt genomen. Het gemis aan een actieve rol van betekenis kleurt zijn zienswijzen en wordt levenservaring aan de kant gezet. Dit verklaart dat gesprekken met ouderen regelmatig overgaan in discussie of een geprikkelde sfeer. Wacht eens even, dat gebeurt óók bij “jongeren”. Waar gaat het eigenlijk over?

Gaat het nergens over, of toch?

Inhoudelijk, rationeel, op de bovenstroom zo je wilt, observeerde ik gesprekken die meer leken op een woordenstrijd. Een collega zei laatst, oorlog is een taalprobleem, nou daar lijkt het wel op. Want als je de inhoud van die gesprekken de revue laat passeren, zijn ze op de bovenstroom helemaal niet zo interessant. Feitelijk gaan ze nergens over. Op de onderlaag daarentegen zijn ze des te interessanter. Daar gaan ze over hele wezenlijke dingen. In dit geval over een diep verlangen. Een verlangen gezien, gehoord, gewaardeerd en serieus genomen te worden. Hoe vaak gaan we aan die signalen voorbij, omdat we het afdoen als gezeur? Door zeuren af te kappen, remmen we ontwikkeling. Kinderen die zeuren krijgen de reactie “los het op!” Zo zetten we ze aan tot  ontwikkeling, tot het in beweging komen, opdat ze groeien en zelfstandig worden.

Hoe ouder hoe . . . .

Wanneer ouderdom zijn intrede doet, zit de ontwikkeling wellicht meer in het ontwikkelen van acceptatie en wijsheid, waarmee groei op een ander gebied wordt gestimuleerd. Dan gaat het over de vraag of je kiest voor beweging of voor slachtofferschap. Kun je je nog vermaken met de dingen die je doet en leveren ze energie, plezier en tevredenheid op? Ga stoeien in plaats van vechten, wiegen in plaats van klagen. Zoek overeenkomsten in plaats van verschillen. Het gevoel van verbondenheid daar wordt je vrolijk van. Wat kies jij als de ouderdom intreedt en dingen voorbijgaan? Kies je voor nostalgie en weemoed of voor een lekker potje stoeien en jezelf vermaken?

Oudernemer ≠ jongpreneur

Voor de ondernemers onder ons, als ouderdom zijn intrede doet in je organisatie,  wordt je dan slachtoffer van je omgeving, de omstandigheden en klamp je vast aan wat wás of kom je in beweging? Onderzoek en evalueer je of de energie die je in dingen steekt, je plezier en tevredenheid  opleveren? Als de uitkomst is dat je je niet meer vermaakt, wat ga jij dan doen? Blijf niet hangen in de zin, maar zing het liedje uit en zet een ander liedje in. Niet altijd makkelijk, maar diep van binnen heel bevredigend.

Door: Astrid.van.Tongeren@UrbanKnowmads.nl