Durf jij de baan in jezelf te laten sterven?

Zoals zo vaak zitten er natuurlijk meer kanten aan zo’n verhaal. Wat overeenkomt is gebrek aan lef. Oprecht durven zijn over wat je ziet, voelt, over waar je bént als mens of organisatie.

Dingen doen die je niet leuk vindt hoort erbij

Als ik mijn loopbaan kandidaten, reeds ontslagen of onder zware druk, vraag waarom zij niet eerder op zoek gingen naar een andere uitdaging, krijg ik vaak het antwoord “Je moet in je werk nou eenmaal dingen doen die je niet leuk vindt of niet zo goed bij je passen”. Helemaal waar. Het leven, het werk is ondanks de vele “happiness predikers” niet alleen maar leuk. Geluk kan in mijn beleving niet ervaren worden zonder tegenslagen of teleurstellingen. Ze horen bij het leven én bij onze ontwikkeling. We leren ervan. Toch is het antwoord dat ik krijg niet het echte antwoord op mijn vraag. Wanneer ik doorvraag, blijkt dat zij al tijden delen van zichzelf voor onbepaalde tijd hebben geparkeerd. Het doel? Het tegen wil en dank behouden van hun baan, uit angst voor verlies. Verlies van…..en dan volgt een heel rijtje, waaronder inkomen, status, macht, (inkomens)zekerheid.

Sterven in je baan

Ik merk dat mensen vaak vechten voor hun baan alsof het leven ervan afhangt. Zij gaan door totdat het vuur, de passie is gedoofd. Wanneer ze dan gebutst, beschadigd, of uitgeblust bij mij komen is er vaak niet veel meer van hen over dan een kleurloze, bange functionaris. Gestorven in hun baan zijn zij in veel gevallen slechts nog een schim van wie zij daadwerkelijk zijn. Als voorvechter van en begeleider bij talentontwikkeling pink ik dan maar weer een traantje weg. Het is verdorie inmiddels al meer 17 jaar geleden dat ik het onderwerp “in, door- en doorstroom” aansneed. Ervoor pleitte dat arbeidsmarktcommunicatie zowel aan de voor- als achterdeur zorgvuldig werd gevoerd. In mijn beleving kan dat alleen als het gesprek over doorstroom naar een plek buiten de organisatie op tijd, op een oprechte en volwassen manier wordt gestart. In al die tijd lijkt er, uitzonderingen daar gelaten, niet veel te zijn veranderd. Nog bijna altijd wordt te lang gewacht en mondt een scheiden van de wegen uit in boosheid en verdriet. Soms letterlijk in de dood.

Baan je looppad

Een van de eerste vragen die ik stel als er een nieuw looppad gebaand moet worden is: “Hoe lang is het geleden dat je merkte je dat jij en je werkgever uit elkaar begonnen te groeien?” Naar mijn mening is dat namelijk een fact of life. Niet meer, niet minder. Ik geloof niet meer zo in banen of dienstverbanden voor het leven. Ik zie loopbanen meer als persoonlijke ontwikkeltrajecten waarin we ons eigen pad moeten banen. Voor korte of langere tijd kunnen jij en je werkgever of jij en je bedrijf in volle tevredenheid samen op lopen. De ontwikkeling loopt dan min of meer parallel. Let op, er komt een moment dat de paden uit elkaar beginnen te bewegen. Ook als het je eigen bedrijf is.

Toe aan iets anders

Geef toe, al is het maar aan jezelf, dat je toe bent aan iets anders. Hoe raar het misschien klinkt, óók als je zelfstandig ondernemer bent. Laat je niet afremmen, laat geen delen van jezelf een zachte dood sterven omdat je koste wat het kost de ingeslagen weg wilt vervolgen. Als jouw talenten niet langer worden gewaardeerd of passen bij je functie of ontwikkeling die de organisatie doormaakt, is het tijd om opnieuw te ijken. Gewoon omdat je het waard bent én omdat beweging, groeien en leven onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn.

Persoonlijk risico

Kiezen voor het banen van je eigen pad betekent het aangaan van een persoonlijk risico. Het inslaan van een nieuwe weg is een uitdaging en levert altijd vraagtekens op. Misschien zelfs onzekerheid of een gevoel van onrust, maar weet je, dat hoort bij groeien. Denk even aan het gevoel van trots, geluk of plezier dat voelde op de momenten waarop je een persoonlijk risico nam en het lukte. Bepaal op tijd waar je bent, of de weg die je gaat nog vitaal is. Zo niet, verleg je route.

Welk zetje heb jij nodig?

De door jou opgedane kennis en ervaring zijn onvervreemdbaar en deze neem je hoe dan ook mee. Ze zijn het fundament waarop je verder kunt groeien. Als je daarop durft te vertrouwen kun je met een gerust hart die baan in jezelf laten sterven. Geen zin meer in een baan? Onderzoek eens of zelfstandig ondernemerschap iets voor je is. Het zou je zo maar dat zetje kunnen geven dat je nodig hebt om nooit meer in een baan te hoeven sterven.

Door: Astrid.van.Tongeren@UrbanKnowmads.nl